U Klinici za dječiju hirurgiju tim naših dečijih hirurga i anesteziologa, na čelu sa prim. dr Dejanom Kafkom, uspješno je operisao prvog pacijenta sa atrezijom anusa i rektouretralnom fistulom primjenom pomenute PSARP tehnike.
Takođe, ne može se ne pomenuti razumijevanje i svesrdna podrška menadžmenta Kliničkog centra Banjaluka, koji je uspio iznaći neophodna sredstva za nabavku Penninog elektromišićnog stimulatora čija primjena je preduslov uspešnog izvođenja ove vrste intervencija kod djece.
Anorektalne anomalije su grupa urođenih defekata završnoga dijela creva koja se mogu javiti u oba pola, obično incidencom jedne na 2000 do 5000 poroda. Prisutne su u širokome spektru kliničkih manifestacija, počev od stenoze čmara ili njegove pokrivenosti tankom membranom, pa sve do vrlo složenih anomalija koje uključuju i urogenitalni trakt, kakve su anomalije urogenitalnoga sinusa ili perzistentne kloake. Najčešće se manifestuju kao atrezije anusa i rektuma sa prisutnom fistulom koja se otvara na koži perineuma (međice), ili u mokraćovodu, mokraćnoj bešici ili vagini pacijenta.

Slika 1. Atrezija anusa sa rektouretralnom fistulom

Obično se anomalija lako prepoznaje odmah na rođenju. Blaže forme anomalija se odmah hirurški liječe jednostavnijim, lokalnim anoplastikama. Kod složenijih, kao i atrezija na višem nivou, inicijalno se otvara stoma debelog creva, a rekonstruktivni zahvat izvodi naknadno, počev od četvrtog meseca života. Nakon uspješno urađene anoplastike, uslijedi i treći, posljednji zahvat zatvaranja crijevne stome i uspostavljanje kontinuiteta crijeva.
Revolucionarnu promjenu u pristupu i liječenju djeci rođenoj sa anorektalnim anomalijama dao je svojim istraživanjem i radovima meksički hirurg  Alberto Penna, objavljenim 1988. godine. Naime, Penna je definisao mišićne strukture dna karlice, i odredio one koje su odgovorne za kontrolisanje pražnjenja stolice. Konstruisao je poseban aparat, elektromišićni stimulator koji tokom intervencije podražuje mišićne grupe pomenutih sfinktera, tako određujući put, ili tačnije kanal, kroz koji će se postaviti prethodno pripremljeno i mobilisano završno debelo crevo. Pomenuta operativna tehnika je nazvana “Posterior Sagital Anorectoplasty” ili skraćeno “PSARP” tehnika. Ova tehnika je postala široko prihvaćena širom svijeta, prije svega zbog toga što se postiže kontinentnost pacijenta u 65 odsto do 80 odsto pacijenata, zavisno od serija, pa dotle da daje dobar kozmetski efekat budući da se operativni ožiljak nalazi u glutealnoj brazdi. Danas ova tehnika predstavlja zlatni standard u liječenju anorektalnih anomalija.

Slika 2. Formiranje prednjeg zida sfinktera  Slika 3. Formiranje zadnjeg zida sfinktera Slika 4. Urađena anoplastika

Slika 5. Dječija hirurška i anesteziološka ekipa

Slika 6. Elektromišićni stimulator