Danas 15.12.2017. godine u 13h časova u UKC RS održano je predavanje  doc. dr sc. med. Vladimira Kojovića na temu savremenih trendova u genitalnoj hirurgiji.Tokom obraćanja prisutnim medijima v.d. generalnog direktora prof. dr sc. med. Vlado Đajić istakao je da je jedna od najvažnjih karika u daljem razvoju Univerzitetskog kliničkog centra Republike Srpske kontinuirana edukacija medicinskog osoblja, uspostavljanje profesionalnih, institucionalnih i ličnih kontakata sa srodnim institucijama i kolegama širom svijeta, a s tim u vezi je ostvarena saradnja sa eminentnim stručnjakom dr sc. med. Vladimirom Kojovićem.

Dr sc. med. Vladimir Kojović istakao je da mu je čast što je pozvan u našu ustanovu te da genitalna hirurgija u Srbiji spada u sam svjetski vrh i po broju i po vrstama operacija koje se sa uspjehom rade, te da će u narednom periodu operativno zbrinjavati naše pacijente i edukovati ljekare.Dr Slobodan Hajder, pomoćnik generalnog direktora za medicinske poslove i specijalista urolog rekao je da je ova saradnja veliki pomak za UKC RS zbog same specifičnosti operativnih zahvata koje urogenitalna rekonstruktivna hirurgija podrazumijeva, te da je čast sarađivati sa  stručnjakom ovog ranga.

Doc. dr Kojović se već 17 godina bavi urogenitalnom rekonstruktivnom hirurgijom. Zaposlen je u Institutu za zdravstvenu zaštitu majke i deteta Srbije “Dr Vukan Čupić” Beograd, kao i na Medicinskom fakultetu Univerziteta u Beogradu kao asistent na Katedri za hirurgiju sa anestezijom. Stručno se usavršavao u klinikama u Velikoj Britaniji, Italiji, Portugaliji, SAD-u i Švedskoj. Dr Kojović je bio član operativnog tima VMA koji je  prvi put ugradio vještački urinarni sfinkter kod muškarca. To je metoda koja predstavlja najsavremeniji vid liječenja nekontrolisanog mokrenja poslije hirurških zahvata na prostati, zbog tumora mokraćne bešike, povreda mokraćne cijevi, ali i poslije zračne terapije i nekih neuroloških poremećaja u funkciji mokraćne bešike.

Anomalije polnih organa, urođene ili stečene, danas se rješavaju brže i bolje nego ranije. Iako se znatan broj tih anomalija otkriva odmah na rođenju, i može da se operativno riješi, za neke probleme je potrebno vrhunsko hirurško umijeće da bi operacija uspjela. Danas se uspješno rješavaju sve anomalije na genitalijama od rođenja do duboke starosti: urođene i stečene anomalije kod djece i odraslih, promjene polnog identiteta, interseksualna stanja.Urođene anomalije dječjih genitalija spadaju u najčešće anomalije koje se operišu u dječijem uzrastu. Jedna od najčešćih je operacija hipospadije. U pitanju je poremećaj otvora za mokrenje, koji se ne nalazi na vrhu muškog polnog organa, nego negdje ispod, od vrha, do ispod mošnica. Ta anomalija se javlja otprilike kod jednog djeteta na 200 do 250 muške živorođene dece. Otkriva se na rođenju, a teže forme i prenatalno, zahvaljujući modernom ultrazvuku i iskusnim ljekarima. Ova anomalija podrazumijeva da je otvor mokraćne cevi na neprirodnom mestu, ali nosi i još neke druge deformitete muškog polnog organa koji mogu da imaju posljedice na normalan psihoseksualni razvoj i funkionalnost polnog organa u odraslom periodu.

Epispadija je veoma teška anomalija koja je, srećom, rijetka, javlja se kod jednog na 30.000 živorođene muške djece. To je, takođe, poremećaj otvora mokraćnog kanala, kada se on ne razvije kako treba i nema puta od mokraćne bešike ka vrhu penisa. Ovo predstavlja izuzetno tešku anomaliju za korekciju.Uvijek je problem ako je taj otvor blizu bešike, jer onda ta djeca nekontrolisano mokre.

Relativno često se javljaju i različiti deformiteti muškog polnog organa, koji se rešavaju rutinski. Tu se prije svega misli na fimozu, zakrivljenost penisa, promijenjen oblik penisa i slično. Dešava se da se roditelji uplaše zbog „ukopanog“ penisa, gdje obično nalaz bude odgovarajući, jer se više radi o anatomiji malog djeteta i višku masnog tkiva u genitalnoj regiji, nego o problemu u razvoju penisa.Jedan od problema s kojim se relativno često susrećemo su i nespušteni testisi. U pitanju su situacije kada kod djece ne nalazimo testis u skrotalnoj kesi. Postoji više oblika ovog problema, u zavisnosti od toga da li je testis zaostao u trbušnoj duplji, ili je skrenuo sa pravilnog puta pri spuštanju u skrotum.Kada govorimo o djevojčicama, obično se radi o anomalijama koje se primjete nakon ulaska u pubertet, kada se primjeti odustvo prve menstruacije. Najčešće su u pitanju nedostataci u razvoju vagine, ili u razvoju materice. Rijetko, ali se ipak javljaju, i urođene anomalije koje se tiču nerazvijenosti određenih polnih organa. Kada je u pitanju nedostatak vagine, primenjuju se operativne tehnike kojima se formira nova vaginu i omogućava  normalan psihoseksualni razvoj i seksualni život.

Postoje određene bolesti koje se javljaju samo kod odraslih, poput Pejronijeve bolesti, gde se deformiteti javljaju poslije tridesete godine kod muškaraca. Takođe, ima anomalija koje se ne mogu operisati u dječjem uzrastu, na primjer, poremećaj polnog razvoja, međupolnost. Ranije, kod djece sa izmješanim genitalijama automatski su formirane ženske genitalije. Onda se shvatilo, 15 do 20 godina kasnije, da imaju veliki broj operisanih osoba u „pogrešnom“ polu i zato se danas čeka kako će se dijete razvijati, ne samo po izgledu svojih genitalija, već i psihološki i seksualno. Takođe, kada je u pitanju transseksualnost, iako još u ranom dječjem uzrastu prepoznaju da su u pogrešnom tijelu, transseksualci mogu da se operišu tek kada napune 18 godina.