Pacijent je tretiran u prvom danu života, kada je torakotomijskim ekstrapleuralnim pristupom urađena ligatura traheoezofagealne fistule, a kontinuitet jednjaka postignut primarnom anastomozom. Naš pacijent je imao i atreziju anusa i rektuma, klasifikovanu kao intermedijalna, te anomaliju kičmenog stuba u formi nerazvijene sakralne kosti. Atrezija anusa i rektuma je prevaziđena izvođenjem sigmoidostomije u istom aktu, dok se anorektalna rekonstrukcija planira naknadno. Postoperativno, pacijent se tretira u Odjeljenju intenzivne njege i terapije Klinike za dječije bolesti i tok oporavka je uobičajen. Operacije atrezije jednjaka predstavljaju najsloženije hirurške zahvate u dječijoj i neonatalnoj hirurgiji. Prvi ovakvi zahvati su uspješno izvedeni u SAD-u sredinom prošloga vijeka, a i danas se na prostorima nekadašnje Jugoslavije izvode u samo nekoliko najrazvijenijih centara. Prilikom liječenja ovih pacijenata, najčešće je potrebno dugotrajno praćenje i, u većini slučajeva, ponavljanje balon dilatacije jednjaka, što je takođe tehnika koja je već usvojena u našoj Klinici. Takođe, za tretman ovakvih pacijenata neophodno je postojanje multidisciplinarnih timova, prije svega hirurga, anesteziologa i intenzivnih pedijatrijskih terapeuta, koji uz postojeće tehnološke preduslove i veliki profesionalni entuzijazam mogu podići nivo liječenja novorođenčadi sa ovakvim anomalijama.Klinički centar Banja Luka je zasnivanjem radnoga odnosa sa prim.dr Dejanom Kafkom, dječijim hirurgom, značajno promjenio okolnost liječenja djece iz domena patologije neonatalnog uzrasta, odnosno opšte i abdominalne dječije hirurgije. Prim.dr Kafka je radio na Institutu za zdravstvenu zaštitu majke i deteta Srbije „dr Vukan Čupić“ u Beogradu tokom prethodnih 15 godina i njegovim dolaskom Klinički centar Banja Luka je postao bogatiji za veliko iskustvo i stručno znanje.

Inače, atrezija jednjaka je urođena malformacija novorođenčeta koja se javlja incidencom od jedne na oko 4500 živo rođene dece. Malformacija se javlja u patološkom spektru nekoliko različitih varijeteta sa ili bez fistule prema traheobronhijalnom stablu. Najblaže forme predstavljaju urođene stenoze jednjaka, ili izolovane traheoezofagealne, tzv. „H“ fistule, dok je kod najtežih varijanti fistula odsutna, a okrajci jednjaka značajno rezmaknuti ili nerazvijeni. Oko 90% slučajeva atrezija predstavljaju atrezije jednjaka sa prisutnom distalnom traheoezofagealnom fistulom, kakav je bio slučaj i sa našim pacijentom.Takođe je dobro poznato da se uz atrezije jednjaka nerjetko javljaju i druge anomalije (klasifikovane u „VATER“ ili „VACTREL“ grupe udruženih anomalija), najčešće urođene srčane anomalije, anomalije urogenitalnoga trakta, anorektalne anomalije, anomalije kičmenoga stuba.